ένα απόγευμα

Σαν δροσούλα περιμένω το γράμμα της γυναίκας μου και στο θαμπό εικονοστάσι μας βλογάνε μόνο οι σκιές.
Ένα κουτάβι γαβγίζει στις βροχές κι ότι περνάει τους κοινωνάει όλους. αχ! καταραμένε ταχυδρόμε φέρε μονάχα ένα φάκελο κι ας είναι δυο σταλαματιές λογάκια μέσα...