letter

Πολυαγαπημένη μου Ιφιγένεια

Μου γράφεις ότι είναι ενδεκάτη νυκτερινή και κάθεσαι και γράφεις ότι όλοι κοιμούνται και σύ αγρυπνάς......να πιστέψω; Ας πιστέψω ότι πράγματι είναι ενδεκάτη και ότι εσύ αγρυπνάς αλλά γιατί αγρυπνάς για μένα όχι βέβαια αγρυπνάς γιατί έχεις αυπνίες. Θα κοιμήθηκες όλη τη μέρα και τώρα αγρυπνάς το ότι γράφεις δεν πιστεύω. Είχες πολλές ώρες για να γράψεις αλλά δεν έγραψες γιατί δεν σ’ έγραψα εγώ πολλά. Ακούς μια φωνή να σου φωνάζει μή γράφεις γιατί αυτός δεν σε γράφει.
Δεν ακούς άλλη φωνή που να σου λέει γράψε-γράψε έτσι; Μόνο ξεκουράζεις το Λάκη σου γράψε πολλά γιατί και αυτός σου γράφει αλλά δεν μπορεί να σου τα στείλει; Γράψε στον αντρούλη σου γιατί αυτό τον ανακουφίζει γράψε του πολλά...γράψε του ότι τον αγαπάς. Έχω ανάγκη αγάπης στοργής λατρείας επμιστοσύνης πολυαγαπημένη μου Ιφιγένεια.

Κάθομαι στο τηλέφωνο και παρακολουθώ τας κινήσεις των Γερμανών για να κανονίσω την διάταξη των τμημάτων μου για να δώσω μάχην εάν με προκαλέσουν. Εν τούτοις αγαπημένη μου δεν παύω να σε σκέπτομαι και προσπαθώ να σε βλέπω πάντοτε μπροστά μου και να σου χαμογελώ αλλά δεν είμαι βέβαιος εγώ αν εσύ με σκέπτεσαι όσον εγώ και όπως εγώ. Όχι βέβαια γιατί η αγάπη σου για μένα δεν είναι εις τέτοιον ανεπτυγμένη και με τέτοιο βάθος και πλάτος.

Η φωτογραφία σου είναι πάρα πολύ ωραία αλλά είναι μικρή δεν είχαμε συμφωνήσει να είναι μεγάλη δεν συμφωνήσαμε να μου μιλάει και αυτή και να μου απαντάει σε ότι τη ρωτώ; Έχεις τα χείλια βαμμένα πολύ κακό αυτό γιατί το έκαμες είσαι πάρα πολύ ωραία και εξαίσια όταν τα μελιστάλαχτα χείλη σου είναι πάντα όπως τα έκανε η μάνα τους. Τη φωτογραφία σου τη βλέπω πολλές φορές και τα βράδια τη βάζω μπροστά στο φακό και βλέπω την ωραία σου μορφή στο φως (φωταψία) δεν σου γράφω άλλα κουκλίτσα μου μόνον προσπάθησε να με γράψεις όχι σε κόλλα από χαρτοφάκελο. Πόσο μικρό θα είναι το γράμμα που θα περικλείεται σε τέσσερις πενιχρές σελίδες;

Σε κούρασα Ιφιγένειά μου. Εγώ δε θα κουράζομαι ποτέ να διαβάζω δυο χρόνια ένα ατελείωτο γράμμα σου. Με πολλά φιλιά. Λάκης.